السلام علیک یا اهل النـِت :دی
عاقا حال و حوصله ندارم :| هیچ کس هم واسه من حال و حوصله نداره، کلاً شدم دسته بیل وسط قبرستون... :|
نمی دونم چرا، ولی اکثر دوستای نزدیک من از خودم بزرگ ترن... نمی تونن درک کنن یا اصلاً اون قدر مشغله دارن که مشغله های من براشون جزو مشغله ها حساب نمی شه... رفقای هم سن و سال هم که فکر می کنن من رئیس قبیله ـم! :| گوش نمی دن، فقط تأیید می کنن. :|
واقعاً دل ـم می خواد یکی مث آدم باهام رفتار کنه! نمی گم الآن این جوری نیست، ولی یا خیلی تحویل ـم می گیرن، یا همچینی می زنن که نفهم ـم از کجا خوردم؛ والا خوبی هم به من نیومده! میام به ملت دل داری بدم، بدتر می ر*** تو حال ـم. نشد یه بار بشینم پای درد و دلای کسی و طرف تا ثابت نکنه از خودم بدبخت تره، ول ـم نکنه. :|
حالا اینو می شه تحمل کرد، ولی این که این همه نگران ملت ـم و خودشون منو پشـم هم حساب نمی کنن، واقعاً زور داره! نداره؟!
عموماً کسی تا کاری نداشته باشه هم نه زنگی می زنه، نه پی امی می ده، نه اس می ده، نه سلام می کنه... :| کلاً شدم آچار فرانسه ی ملت :|
تنکس :-"
